بررسی ساختار سندی و محتوایی فرمان های نادرشاه افشار و مقایسه آن با فرمان های دوره شاه سلطان حسین

   هدف:دوره افشاریه دورانی است که نظام اداری آن کمتر مورد توجه قرار گرفته است. توجه به اسنادی که از این عصر باقی‌مانده می‌تواند محقق را در جهت رهیابی به برخی اطلاعات یاری رساند. بر همین اساس، فرمان‌های نادرشاه ­افشار مورد بررسی قرار گرفت تا ساختار سندی فرمان‌های آن و ویژگی‌های فرمان‌نویسی این دوره مشخص شود و وجوه همسان یا متمایز آن با دوره صفوی آشکار شود. روش/رویکرد پژوهش: شناسایی و گردآوری اسناد مورد نظر این پژوهش به روش کتابخانه­ ای و از میان منابع و آرشیوهای داخلی و تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده روش تحقیق تاریخی مبتنی بر متن اسناد انجام پذیرفته است. یافته‌ها و نتایج پژوهش: پس از بررسی فرمان‌های صادر شده از سوی نادر، ضمن تبیین ویژگی‌های آن به لحاظ ساختار سندی و محتوایی و مقایسه آن با فرمان‌های دورة شاه­سلطان­حسین(1105-1135ق) مشخص شد که برخلاف دوره صفوی، که برای هر گونه‌ای از سلطانیات، نام خاصی تعیین می‌شد، در عصر نادر تمامی این فرمان‌ها، رقم نام­گذاری می‌شد که حاکی از کوچک شدن نظام دیوانی در این عصر است. در بخش اجزای سند در قسمت متن، فرمان‌نویسی در این دوره تفاوت چندانی با دوره صفوی وجود نداشت. اما در قسمت اضافات(تحمیدیه، طغرا، مهر، و پشت سند) تفاوت عمده‌ای دیده می‌شود که به‌نوعی مفاهیم حکومتی نادر برای کسب مشروعیت در متن طغرا و سجع مهرها را  می‌رساند.